exodus z sianowa

Inny, ciekawy, skłaniający do refleksji...

Hmm, ciekawy wiersz. Nieprzeciętny. Osobiście nie podoba mi się porównanie ludzi do zapałek. Owszem, każdy z nas ma jakiś żar, każdy z nas zapłonął i kiedyś zgaśnie. Każdy z nas płonie tylko krótką chwilę na przełomie dziejów...ale po wypalonej zapałce zostaje tylko dymek i swąd...po człowieku zostaje przeważnie trochę więcej...

Ogółem wiersz warty przeczytania i zastanowienia się.

Pozdrawiam. Piotrek:)

Może podświadomie było to zamierzone, co...? To skojarzenie parafina-parafianie...? ;)

Rozumiem. Jesteśmy też o włos od parafian z tą parafiną. :-)

Błędu logicznego raczej nie ma, choć zamiast 'wzrosłe' może lepiej brzmiałoby 'nasączone', 'powleczone'. Rozumiem jednak, że chodzi o kontrast 'wzrosłe'-'zejdą'.
Tak, ta parafina mnie uwiera, ale muszę przyznać, po zapoznaniu się z procesem produkcji zapałek, że to ma sens:)

Nie gniewam się. ;)

giulietko, ciekawi mnie, czy chodzi o czysty wydźwięk tego słowa - parafina - czy wkradł się tutaj jakiś błąd logiczny?

Do tej parafiny mogłabym się przyczepić, ale wiersz jest za dobry, chylę więc czoła.
Czapki z głów, nie tylko te siarkowe.

Tedy wybacz mi błąd- bo może interpretacja ma zbyt płytka była.

W sumie to dobrze, że w końcu coś, skąd nie cieknie ciurkiem zło...

Spomiędzy tych wersów nie wyziera takie pojęcie jak zło. Nikt złym więc nie został nazwanym.

A więc dla Ciebie każdy potępieniec jeno złym jest człekiem...?
A może po prostu myśli samodzielnie, bez "pomocy" istot nazywanych "bogami"?