Od pogardy zbaw mnie

Lubię ten swój sarkazm
Rodzący się z ironii
Poczucia humoru
Co dystansem do siebie
I patetycznie wielkich
Pozwalający szydzić
Z przymrużeniem strof
Niby te dwa dziadki
Kumple Kermita
I panny Pigi
Wiem moja wina
Czasem stąpam
Po cienkiej czerwonej
Za którą ruchome piaski pogardy