Lubię spotkania autorskie,
siadam na ostatnim krześle,
autor za stołem nabzdyczony,
nikt nie nabrał się na jego oszołomy,
chciał podpisywać a tu kasa pusta k.mać,
sala milczy więc odzywam się nieśmiało,
że chciałbym autora zapytać bo mnie zaskakuje ...
na to wyskakuje z pierwszego rzędu,
że przeczytał dzieła autora razy dziesiątki,
że są genialne i ależ skądże bez wątpliwości,
ja nie strwożony palce podnoszę i ponownie o głos proszę
by autor coś powiedział, tego już było za wiele
rodzina mnie dopadła, zauważyli, żem egzemplarza nie kupił
uciekłem obawiając się, że mnie złupią.

pozdrawiam

+ :)

Białe pisanie jest najpiękniejsze.
Można je różnie odbierać.
Dawni kompozytorzy też nie pozostawili informacji jak grać ich dzieła i stąd możemy cieszyć się różnymi interpretacjami.
Ciekawy i unikatowy wiersz.
pozdrawiam.
To wiersz o wierszach.

dużo tego "ja", i tych "rymów". pozdrawiam.

Miło mi, dziękuję :)

Podoba mi się Twój wiersz:) Ja tez lubię białe wiersze:)