Menu
Gildia Pióra na Patronite

Z perspektywy kolan...

Lubię gdy pochylasz się nade mną
z zatroskaną miną
gdy upadam...
innych dawno już przy mnie nie ma
zostawili mnie
pobiegli
czerpać życie pełnymi garściami
Ty siadasz obok
rozstawiasz wszystkie farby świata
i jednym pociągnięciem
pędzla
cały mój smutek
w soczystą zieleń zamieniasz...

189 976 wyświetleń
1575 tekstów
600 obserwujących
  • Kundzia 87

    4 November 2016, 19:52

    piękne .......ciągle tu jesteś :)

  • giulietka

    28 October 2016, 07:35

    Mnie powalił na kolana.
    Taki wiersz to poezja!
    :)

  • 27 October 2016, 20:57

    Piękne.
    Pozdrawiam. :))

  • fyrfle

    27 October 2016, 12:58

    Pięknymi strofami oddajesz pokręconą rzeczywistość człowieczą.