Lodem kruszysz nasze serca...

...
Lodem kruszysz nasze serca...
nieśmiało idziesz brzegiem oceanów
o które się wciąż potykasz...
w dali płonie ogień...
zamglone pocałunki nie bledną
jeszcze mokre naszym westchnieniem...
nadają kolorów i szaleństwa zmysłom...
oprzyj niepokój o firmament niebieski...
sercem za Tobą przyszłam...
rozpalić każdy płomień światła zapałki
ciepłem dłoni...
zamyśleniem...
dziś wiesz...
ile wojen między ludźmi burzy pokój
tyle naszej miłości...
jesteśmy dla siebie każdą burzą
która ma znaczenie
własnym pragnieniem...
gdy duszy czystością i wzrokiem
oswajam miłość...
błyskawicami płonie w nas jak witraż
dekalog obietnic...
tworzą się nasze uczucia kruchością bez słów...
tylko wycisz...
ten niepokój w sercu
dziś mi już zaufaj...
przecież przyszłam boso do Ciebie w deszczu
z uśmiechem delikatnie trzepocząc skrzydłami jak motyl...
Anita Steciuk