Blizny

Przyznaję, trochę podróżowałam, trochę leniuchowałam, ale teraz wracam ze zdwojoną mocą:)
Kawa zawsze się znajdzie, gorzej z weną, ale jak tu trochę pobędę, kto wie... :)
Pozdrawiam Cię serdecznie M.;)

Zwabił mnie szelest anielskich skrzydeł... :)
Wzruszenie i światło. Oraz wrażliwość, znamienna dla człowieka wiary jest w tym wierszu tak bardzo Twoja, tak bardzo wyrazista, iż ów szelest śni mi się do dziś.
Piękny, pełen pokory, człowieczy akt zawierzenia.
I nic w tym dziwnego, że pragnąłbym częściej Cię czytać. Dawno nie spotkaliśmy się na porankowej kawie :)

Ty też? ;)
Pięknej niedzieli. :))

Marcin, miło to czytać.

Art, lubię extremalne sporty :D

Mirku w samo sedno!

Przyjemnego wypoczynku Panowie :)

Brzmi, jak zawierzenie absolutne.

Madź, znów jeździsz piłą łańcuchową po smoczym sercu... ;)
Miłego wieczoru. :))

prześliczna puenta