Lecz widocznie można
żyć bez Ciebie
pomiędzy Tobą i brakiem
ust

I można się kłaść
bez Ciebie
w źrenicach

I wcale nie muszę
pragnąć
tak bardzo Ciebie
obok

Bo widocznie można żyć
bez tej tęsknoty
która uciska mi żebra
tak je ciasno oplata
aż boli

I można nie myśleć
o Tobie
wciąż

Żyć normlnie

tylko po co

zamykać oczy
i uciekć myślami
od głosu, którego
pragnę słuchać

od oczu, w których
chcę utonąć

od ciała
które moim
już jest

po co

mam udawać
że nie kocham
Ciebie

skoro to uczucie
rozpala mnie
od środka

i po co

mam się budzić
bez tęsknoty
do ust tak słodkich
jak Twoje

Lecz mimo że można żyć
bez Ciebie

to ja położę się obok
i razem będę z Tobą oddychać
powietrzem
tak ciepłym i lekkim

i nie odejdę nagle
jak cień

wyszeptam tylko
cicho kilka liter
w przedsionku

i zniknę, by wracać

wciąż

~ dedykowane

* inspiracja : Maria Pawlikowska - Jasnorzewska