Do Laury

Laura już na Ciebie Miłoszu nie czeka
Laura nie zachowa w pamięci tego obrazu
Poślubiona innemu, Tobie podobna do głazu
Tylko to co jest nieuniknione wciąż odwleka

I Tobie Mickiewiczu nic nie wyzna Laura
Jak syrena, która głosem wabi żeglarzy
I Ciebie wciągnęła w poczet marynarzy
A wizja Twojego końca jest ponura

Lecz i ja dałem jej się bez opamiętania
Jak zwykły głupiec wbiegłem w jej sieci
I w miejscu serca, została chłodnia

Pogrzebani zostali przez nią wierszokleci
I ulatuje nadzieja, wraz z końcem dnia
A dziać się tak będzie przez wiele tysiącleci