Menu
Gildia Pióra na Patronite

Rozpiętość uczuć

Kuglarz Czas rozpiął podstępnie
pajęczynę dni między nami
poprzetykaną misternie
ażurowym milczeniem

Czasem świt się przedziera
między życia nitkami
które łzami się mienią

Zbyt mocne
by nas od siebie oderwać
zbyt słabe by nas utrzymać
zawieszonych bezradnie
między niebem a ziemią

137 934 wyświetlenia
1393 teksty
282 obserwujących
  • 28 October 2011, 14:48

    Zbyt mocne i jednocześnie zbyt słabe... Paradoks... ażurowe milczenie w roli amortyzatora... pomiędzy...
    Piękne :)

  • Adnachiel

    26 October 2011, 17:23

    Cóż... Być z kimś jest nieco mniej bolesne niż być samemu.

    A wiersz jest bardzo delikatny, zupełnie jakby utkany z tego samego materiału co życia nitki które łzami się mienią.