Koniec buntu, cichną odgłosy powstania.
Z uszu wyparowała już cała złość.
Serce przestało wyć do księżyca o zmierzchu,
a żal wynikły z wielkiego wybuchu
całkiem znikł po uwolnieniu spustu.
Choć gorzki i zepsuty ten orzech,
całkiem bez przeszkód został zgryziony.
Obyło się bez katorżniczych trudności.
Taneczny krok poprowadził między kłodami
co między nogami się nagromadziły.

A więc jednak porażki wcale nie zabijają.