Konie pędzą jaka szalone
spłoszone strzałem spoza drzew
serce je przegania w tym biegu
strach zjada głowę od środka
ogon zesztywniał a grzywa zawrzała
zatrzymajcie je, uspokójcie im ciała
Uspokójcie ich myśli,
spójrzcie w ich wielkie źrenice
trzymając przy swoim ich czoło
One pragną tylko spokoju
one mają swoje granice
dajcie żyć,
dajcie chociaż żyć koniom!