Poranek

Kolejny poranek,
pod ściśnięte powieki
wdzierające się pierwsze promienie,
w tle niestrudzone śpiewy ptaków,
będące kuszącym zaproszeniem.

I to miarowe bicie serca...

A jednak,
coś jest nie tak,
umyka bieżącej chwili znaczenie,
nie pytaj czego mi brak,
jedyne czego jestem pewna to
to że brak mi odpowiedzi.

Więc próbuje
i skupiam się jeszcze raz,
odpuszczam i powieki powoli unoszę.
Jaki piękny poranek…
Zaproszenie tym razem przyjmuję.

I być może
i Ciebie zaproszę
do wspólnego rytmu...