Peccatis Veniam
Kochali i nienawidzili, podziwiali i niszczyli, szanowali i rzucali obelgi, brzmi jak chleb powszedni …
Wierzcie mi, ja w Was nie zwątpię.
W tych, którzy miłowali szczerze.
Wspominać Wasze twarze,
Z pogodnym duchem będę.
Wierzcie mi, ja w Was nie zwątpię.
W tych, którzy u stóp mych ziarna prawdy siali.
Wspominać Wasze serca,
Ze spokojem w myślach będę.
Wierzcie mi, ja w Was nie zwątpię.
W tych, którzy z troską doglądali mych skrzydeł.
Wspominać Wasze słowa,
Z uciechą w sercu będę.
Kto kochał lecz znienawidził,
Kto budował lecz zrujnował,
Kto szanował lecz prędko szydził,
Jeśli prawdziwie wniósł dobro,
Bądźcie pewni, boście dla mnie są wiecznie żywi.
2 August 2016, 20:04
Rozumiem. Ja potrafie wybaczyc wszystko, lecz na niektore sprawy potrzeba wiele czasu. Kiedys zylam nienawiscia do ludzi, ktorzy zranili.. dzis stoje pomiedzy, mam pustke. I nie robie nic tylko stoje i patrze jak niektorzy sami niszcza sobie zycie. :)
2 August 2016, 11:44
W tym wierszu wyrażam wybaczenie ludziom, którzy zawiedli lecz wnieśli do mojego życia coś dobrego - o czym będę pamiętać zamiast zagryzać wściekle zęby.
26 July 2016, 20:09
A kto kłamał prosto w oczy, niemalże każdego dnia-powinien palić się w piekle. Za ciągłe rzucanie nam piachu w oczy.
Lecz nie nam jest dane wyznaczać kary za winy, lecz stwórcy, który gdzieś tam jest. A zemsta również dobrym rozwiązaniem nie jest. Kiedyś sami sobie stworzą przepaść, z której wydostać już się nieda. Tęsknota boli również, lecz na siłę coś zrobić nie można.