Madre del rosario

klękam na progu nocy
gdy chwieją się moje stopy
chwytam się sznura z ziarnkami
jak żebrak miłosiernej dłoni

przesuwam wytarte paciorki
w obolałych palcach
choć serce mam pokaleczone

przychodzisz ciszej niż świt
stąpając ostrożnie po gwiazdach
żeby nie spłoszyć snów
wyjmujesz mi ciernie ze skroni