Kiedyś zapłaczą ci co się śmieją, gdy się obudzą i [...]

Kiedyś zapłaczą ci co się śmieją,
gdy się obudzą i zrozumieją,
że czas porzucić życie swawolne,
i ruszyć wreszcie kończyny dolne.

Kiedyś do głowy im myśl uderzy,
że to co ich kumpel przy piwie szerzy,
donikąd prowadzi i czas marnuje,
choć dużo go mają - żaden nie pracuje.

Kiedyś pomyślą, że należy coś zmienić,
wziąć się za siebie, lenistwo wyplenić,
wyzbyć się w końcu natury chama,
bo przyszłość nie zapewni się sama.

Kiedyś zapłaczą ci co się śmieją,
gdy się obudzą i zrozumieją,
lecz jeśli długo tak będą śnili,
to szczerze wątpię by się zmienili...

Autor

24 366 wyświetleń

215 tekstów

222 obserwujących

2010
2010
30 September 2011, 12:52
Zgadzam się z przedmówcami, a także dodam, że masz rację nietrudno znaleźć w klasie takie osoby. Ja mam pięcioosobową klasę, a do przynajmniej dwóch osób pasuje twój wiersz :) Niestety...
Pozdrawiam.
Żelek
28 September 2011, 22:40
Dziękuję. Dobrej nocy wszystkim życzę.
ciche myśli
ciche myśli
28 September 2011, 22:36
Tak dużo prawdy w Twoich słowach...
I zgadzam się z przedmówcami.
Pozdrawiam :)))
marka
28 September 2011, 22:12
Vena ma rację, Świetny.
Żelek
28 September 2011, 22:09
To mi miło, że znalazłaś czas, by do mnie na chwilę zajrzeć ;)
WilceeQ`
28 September 2011, 20:58
warto mieć oddech nie tylko dla duszy ale i dla rozumu, w końcu słowa nic nie zmienią, nie pomogą im, a szkoda nie sadzicie ...
Nie chce odpowiedzi, jestem tu tylko z rozbiegu...
ps. miło Cie "widzieć"
Żelek
28 September 2011, 19:58
Wystarczy wziąć pierwsze lepsze osoby z klasy i o wnioski nietrudno ;)
Żelek
28 September 2011, 19:54
Dziękuję ;) Nie przesadzajmy, słowa sklejone w chwil kilka na szkolnej lekcji ;)