Tylko samotnik buduje kamienną tamę

Kiedyś myślałem, że życie
nie jest skomikowane, jeśli
godzimy się z tym co nas spotyka.
Powtarzano mi, że każdy jest kowalem
własnego losu oraz jak sobie pościelesz
tak się wyśpisz. Może jest w tym ziarenko
prawdy, które uwiera pod źle naciągniętym
prześcieradłem.

Dzisiaj wiem, że to część prawdy. Decyzje
kiedyś podjęte tłuką się pod lewą skronią.
Niepotrzebne słowa zaschły na wewnetrznej stronie policzków.
Ludzie nieświadomie zmienili bieg
mojej rzeki, tworząc wiry w które wpadłem.

Jestem samotnikiem, dobrze mi z tym.
Mam koty, psy i kilka ptaków. Kiedyś
był jeszcze pająk, który tkał swoja sieć
moich myśli, słów. W lepkość wpadały
nieostrożne zdania.

Jestem samotnikiem, próbuję być
wolny. Pozwól mi.