Kiedy rozpadamy się na miliony ostrych kawałków
Kaleczymy sobie serce zbierając okruchy miłości
Niektóre wpadły pomiędzy deski i straszą oczami smutku
Pozbierałaś już prawie wszystkie szklane krople rosy?
Serce nie ruszy z miejsca bez odrobiny życia...
Może przed nami inne, lepsze otwarcie snu?
Zmroziłaś je...czekając na niemożliwe słowa
Wierzę głęboko, że "kres ma swój kres"