Walka

Kajdanki emocji ściskają moje serce,
Wiążą moje myśli, zatracając sens.
Są jak więzy, które trzymają mnie w okowach,
Nie pozwalając na swobodne unoszenie się w przestrzeni.

Czasami to radość wpleciona w ogniwa,
Rozkwitająca i skrząca się jak złote promienie.
Równie często to smutek, który tka pętlę,
Skręcającą się wokół duszy, odbierającą nadzieję.

Kajdanki emocji, choć nieuchwytne dla oka,
Są mocne i nieugięte, jak stalowy pierścień.
Wiążą nasze kroki, ograniczając naszą wolność,
Przytłaczają nas, gdy próbujemy unieść się w lot.

Czyż nie jesteśmy też kowalami własnego losu?
Możemy odlewać nowe klucze, by rozprawić się z kajdankami.
Siła woli i świadomość naszej mocy
Mogą rozluźnić te więzy i otworzyć nam drzwi do wolności.

Wszystkie emocje mają swoje miejsce i znaczenie,
Ale nie powinny nas kontrolować bez opamiętania.
Powinniśmy nauczyć się wyzwalać się z ich uścisku,
By móc oddychać swobodnie i cieszyć się życiem.

Kajdanki emocji mogą być trudne do złamania,
Ale nie jesteśmy skazani na wieczne ich więzienie.
Poprzez świadome odczuwanie, akceptację i transformację,
Możemy stać się mistrzami naszych uczuć i odzyskać wolność.