bez końca

już nie zobaczysz mnie rankiem
owiniętej białym prześcieradłem
nie uśmiechniesz się jak otworzę oczy
nie machniesz dłonią teatralnie

nie uderzysz w stół, bo przesoliłam zupę
nie nakrzyczysz, że znów włożyłam krótką spódnicę
już nawet nie będziesz pamiętał, jak wyglądam
bo zabiłam cię, najukochańszy

i zabijam bez końca