Aniołom DDA.

Łza się w oku kręci...
Gerardzie, masz przepiękny dar czarowania, dobiera słów w tak niesamowity sposób, że czytając w głowie same tworzą się obrazy. Chapeau bas!
Pozdrawiam, trzymaj się ciepło :)

...ale można z tym żyć moja miła...wystarczy tylko zaakceptować siebie...można żyć pięknie, wspaniale, cudownie...

...najgorsze, że ten "ogon" DDA wloką za sobą przez całe zycie-on determinuje wielokroć zachowania, wybory...i chociaż człowiek wyrwie się z tej karuzeli, to zawsze, zawsze pozostaje gdzieś na dnie serca ukryty smutek, strach i żal...
Wstrząsający obraz...

Mimo wszystko jutro będzie nowy dzień...napewno lepszy :)

Niestety, skoro życie bywa smutne to i wiersze takie bywają. Mnie też miło, mimo wszystko :)

Miło Emilio, że zajrzałaś do moich wierszy...smutnych wierszy...:)

Proszę Pana, Pan wszedł do mojej głowy i to z niej wyciągnął?

brutalna rzeczywistość w wielu polskich domach, ale ujęta doskonale przez Pana w wierszu...
do Pana wierszy Panie Gerardzie miło wracać, by czytać je ponownie :)))

serdecznie pozdrawiam :)))

"Już cisza w domu, pogaszone światła
mogę wracać…" Och Gerardzie jestem pełna podziwu za to, że potrafisz wyrazić uczucia tych którzy mimo wielkich chęci nie potrafią lub zwyczajnie się wstydzą mówić.

Brutalna rzeczywistość w coraz większej społeczności...
(+) - zwłaszcza za poruszenie tak trudnej problematyki.