Północ

Już północ - Cień ponury
pół świata okrył
Serce zmysłom
spoczynku nie daje
westchnienie po westchnieniu
z piersi wyrywa
znużone ciało
w śnie spoczywa
łasząc się do podusi
w zapomnienie gdzie
kwiat co się otwiera
pośród nocy cienia
spogląda na księżyc
miłym tchnieniem
póki nie zobaczy
jutrzenki poranka .
W nocy tylko oddycha
w nocy we łzach tonie
a w dzień pilnie skrywa
swe głębokie smutki
prosząc by nie budzić
i dalej śnić i życie pić ...