Trzeba się odważyć
Już chyba ze sto razy
próbowałam cię zarazić
miłością
i szaleństwem na twarzy,
kiedy spojrzenia pędzlem
i pragnienia obłędem
w oczach
nanosiłam cię na obrazy…
Prób podjęłam już kilka,
żeby dzikiego wilka
w anioła
przemienić, bo mi się marzył.
Malowałam skrzydła piórkami dotyku
i aureole wiłam ze słonecznych promyków.
Bez skutku.
Wilk mnie dzikim spojrzeniem obdarzył.
I wtedy przyszło. Zrozumienie.
Że wilka w anioła nigdy nie zmienię.
Kochać?
Tak… Trzeba się tylko odważyć…
11 August 2015, 17:00
Myślę, że podstawą każdej miłości winna być akceptacja drugiej osoby. Oczekiwania w tej kwestii to trucizna. Tylko trudno czasem to zrozumieć.
Pozdrawiam Was ciepło i dziękuję za opinie:)
8 August 2015, 17:52
akceptujemy, albo nie- kochamy i zalety, i wady też...
pod dyktando nikt nie zmieni się, musi sam chcieć.
dobry przekaz.
pozdrawiam.
:)
8 August 2015, 09:17
Tak. Czasem trudno jest nam po prostu pokochać człowieka z krwi i kości - z jego cieniami.
Kochamy ideał, wyobrażenie o nim. Planujemy czyjąś zmianę.
Jednak miłość jest albo jej nie ma. Moim zdaniem nie uda się ona na siłę.
Myślę, że to w niej jest właśnie najpiękniejsze - że jest na świecie ktoś, kto nie chce nas zmieniać i kocha nas takimi, jakimi jesteśmy.
Pozdrawiam.