Czekając na szansę

jeszcze pod sufitem krążą obietnice
w kątach mieszkają ciche szepty
a już zasiadamy do innego stołu

plamy na obrusie zdążyły wyblaknąć
serca nasze niemy smutek przeszył
nasze drogi w inną stronę wiodą

i teraz myśli szurają w obce światy
zasypiają w oceanie żalu razem z ulgą
wiatr z uporem kruszy deski na tarasie

a my…
przez chwilę i tak już zbyt długą
zastanawiamy się…

czy los da nam jeszcze drugą szansę ?