Menu
Gildia Pióra na Patronite

ciągle oczom nie wierzę

jeszcze wczoraj
świat cały u stóp
i życie
które miałeś we krwi
a w twoich oczach żywioły
na przemian
ogień i woda

światło którym sam byłeś
drży mi w dłoniach
jak znicz

a dzisiaj
tylko ten krzyż
który cię trzyma w ramionach

137 935 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • Adnachiel

    9 January 2021, 18:00

    Po latach znów czytam ten wiersz i nadal się nim zachwycam.
    Ta długa chwila całkowitego milczenia zaraz po ostatnim Twoim słowie jest najbardziej wymowna...
    Bo co jeszcze można tu od siebie rzec? Zdaje się, że jedyne co uczynić należy, to dać wyraz nadziei, że i Ty czasem czytasz swoją dawną poezję, że przeglądasz się w niej, że w niej odnajdujesz siebie. Ja właśnie po to tu przychodzę - by Cię spotkać. I cóż, wciąż pozostaję pod wrażeniem :)

  • mill

    20 November 2015, 14:24

    .....Madziu piękną masz duszę :*....

  • Malusia_035

    4 November 2015, 19:49

    zatrzymujesz ,wzruszasz i poruszasz Madziu ,cudownie .

    Pozdrawiam Serdecznie :))

  • Gaia

    3 November 2015, 22:48

    są w nas takie obrazy
    w których pamięć się chce pomylić
    a serce truchleje na samą myśl

    Piękny, serdeczny wiersz Madziu. Zabieram :)

  • PainWithoutLove

    2 November 2015, 19:08

    Te pierwsze wersy mnie oczarowały.. a końcówka zatrzymała tu na dłużej.. Przepiękny wiersz!
    :)

  • giulietka

    2 November 2015, 09:47

    Bardzo Wam dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

  • wdech

    1 November 2015, 18:00

    świetny wiersz
    pozdrawiam ciepło
    miłego... :P

  • Cris

    1 November 2015, 15:51

    Pięknie przemawiasz wierszem...
    Pozdrawiam.

  • nicola-57

    1 November 2015, 14:56

    tak mi się przypomniało: milczę do Ciebie, a Ty wciąż mnie trzymasz w ramionach przybitych do krzyża.
    Gulietka, lubię jak wierszem mówisz. I...lubię Cię słuchać... I... słyszę....

  • 1 November 2015, 14:51

    Ostatnie dwa wersy są niezwykle wymowne
    w moim odczuciu
    Spokojnego popołudnia