Ścieżka za domem

https://www.youtube.com/watch?v=eioU-RxZvVE zamiast komentarza;)uśmiech zostawiam M:-)))))))))

Muszkieter bardzo się wzruszył, ja zresztą też.
To niesamowite uczucie widzieć jak łzy mieszają się z kojącym uśmiechem.
Z głębi serca Ci dziękuję Ci w jego i swoim imieniu.
A o tej ścieżce nigdy nie zapomnę, gdyż każdego dnia wypatruję Cię na jej skraju.

Witaj M. :)
Interpretacja godna poezji szekspirowskiej, a skoro mój wiersz na takową zasłużył, czuję się przezeń wyjątkowo uhonorowany :)
Napisałem ten tekst dla pewnego Muszkietera, z resztą obiecałem to całkiem niedawno jego mamie i sobie.
A jeśli znaleźć w nim można choć cień nadziei i otuchy, to nareszcie udało mi się napisać coś sensownego :)
Nawiązując zaś do ścieżek, pamiętaj proszę, że jest wśród nich też ta, która prowadzi pod mój próg :))
Dziękuję i niechaj wena twórcza będzie z Tobą :))

Ślady się zacierają, ścieżki zarastają, fotografie blakną,
ale jest taka dróżka wpisana w serce, której czas nigdy nie zatrze.
I to ona czasem tak boli i uwiera, ale jest potrzebna, by pamiętać o tych, którzy kiedyś nią szli z nami przez życie.
Nie muszę dodawać, że wiersz niesamowity i że oczy mam mokre?;)
Dodam więc, że mimo nostalgii, między wierszami można znaleźć w nim pocieszenie.