Menu
Gildia Pióra na Patronite

...niepojęta radość

jeszcze nie wiem
jak napisać całego Ciebie
gdy usta zwilżasz niedopowiedzeniem
i kiedy mrużysz swoje powieki
rozbierając moje serce z tajemnic

a już stałam się kolorem Twoich oczu

i dziś jak dotyk dnia
przylegasz… tęsknot bielą
dotykasz mnie wszystkimi zmysłami
by wewnątrz urządzić nasz dom

wypełniasz niepojętą radością
swoim sercem się dzieląc

i niesiesz w ramionach mój los…

z szuflady*

22 301 wyświetleń
205 tekstów
87 obserwujących
  • anna kowalczyk

    23 December 2012, 16:24

    ...jak to nie wiesz, Grażko...?...:):):)

    on
    wypada jej z wersów
    wprost w ramion
    zacisze

    ona
    trzyma nie dłońmi
    słodycz przerażenia

    :)...widzę...:)pięknie..:)

  • Szantil

    17 December 2012, 09:36

    Bardzo ładny wiersz. Ileż w nim uczucia, wie tylko serce. Miło czytać.

  • Pechowa_

    16 December 2012, 22:48

    Przepiękny wiersz z szuflady...
    ;)