ab ovo ad mala

jeszcze chłód do okien
a niedługo wiosna ab ovo
potoczymy się w półuśmiechu
aż pękną skorupki
i wykiełkuje nowe słowo
bez ran
bez blizn w ofierze składanych

cień od stóp odetnę - pobiegniesz
a ja zatęsknię
lecz nie wódź na pokuszenie
nauczyłam się odmawiać
tobie
i sobie

i w końcu spokój