nie umierajmy nieświadomi

jestem ciekawy twoich spojrzeń z
wczoraj
tych nienagannie skrywanych przed światem
słów których nigdy usłyszeć nie zdołam
myśli kreacji potarganej wiatrem

stęsknionym wzrokiem dotykasz obrazów
namalowanych czerwienią jesieni
patrząc bezradnie w lustro bez wyrazu
wiesz że nie zdołasz nic w tym wszystkim zmienić

widzę jak idziesz z twarzą jakich wiele
wybraną z szafy właśnie na ten spacer
gdy dookoła pseudo przyjaciele
nie chcą postrzegać takich słów inaczej

płytkim oddechem malujesz pejzaże
gdy deszczem spływa czarna melancholia
a każdy skrawek ukrywanych marzeń
chce się uwolnić boi się żałować

jedno na pewno kiedyś córce powiesz
chronić ją pragniesz więc fakty docenisz
by nie do końca zrozumieli wszyscy
tylko imiona bohaterom zmienisz