***

Jestem z Ciebie dumna.
Skryłaś w sobie cały ból,
zakrywając go uśmiechem,
wciąż powtarzając: "Jest ok!".

Wielokrotnie tłumiłaś w sobie
cichy szloch
śmiechem,
wciąż powtarzając: "Jest ok!".

Za dnia kryłaś w sobie
cichy krzyk prostą rozmową,
w nocy wypłakując każdą łzę,
wciąż powtarzając: "Jest ok!".

Co noc w koszmarach
widzisz każdą swoją porażkę,
cierpienie i stratę,
wciąż powtarzając: "Jest ok!".

Twoja nadzieja niczym roślina
wielokrotnie została wyrwana wraz z korzeniami,
Ty jednak stoisz ze łzami w oczach i uśmiechem na twarzy,
wciąż powtarzając: "Jest ok!".

Każdy powtarzał, że jesteś
nic nie warta,
kiedy Ty dawałaś z siebie 100%,
wciąż powtarzając: "Jest ok!".

Stawałaś się żywym zombie;
w środku umierałaś, na zewnątrz byłaś żywa,
zabijana przez rodzinę i przyjaciół,
wciąż myśląc: "Może jeszcze wszystko będzie ok...".