adolescencja

jestem
w ciągłym biegu zbieram rozsypane bezładnie
okruszki czasu
ledwo zauważalne migotania
na tafli zmarzniętego jeziora
wrażliwa jak światłoczuła klisza
jedno ukąszenie zostawia na bieli skóry palące znamię

kolejna pełnia a ja przestałam krwawić
/czyżbym nie była już kobietą?/
wciąż ciągam za sobą kociaki
uczepione klosza spódnicy -

tak bezbronne
jeszcze kwilą