gorczyca
jestem najmniejszym z ziaren
na żyznej glebie Twych dłoni
kiedy tak patrzysz na mnie
coś drży i pęka we mnie
kto wie co ze mnie wyrośnie
czy rozłożyste drzewo
gdzie skryją się podniebne ptaki
a jeśli mam obumierać
to tylko w cieniu twych powiek
i jeśli wiatr mnie porwie
nie spuszczaj ze mnie wzroku
nawet jeśli upadnę na nieurodzajną ziemię
2 February 2021, 18:27
Gratuluję Madziu ,pięknie napisane i jeszcze większego' rozkwitu myśli 'nawet na nieurodzajnej ziemi życzę :)
1 February 2021, 17:58
Madź, jak zwykle pisze niezwykle. :)
Poczekaj, nie pękaj jeszcze, wiosna już niedaleko. :))od Sexoh't
1 February 2021, 13:36
Piękne wyznanie. W dwojaki sposób można zinterpretować i to urzeka w tych wersach 🤗
1 February 2021, 11:14
A tu zabrakło słów nielotowi...
Bo cóż można napisać? Jedynie wpatrywać się w ten niezmierzony błękit. I - jak zwykle u Ciebie - w ład... artystyczny :)
Przyznam, że czytałem kilka razy, nim tu złożyłem swój wpis. Ale to dlatego, że On i Ty zawsze wprawiacie mnie w zakłopotanie.
Każde słowo dotarło do sedna. Tak czuję.Pozostaje mi pozdrowić jak najcieplej w ten zimowy poniedziałek :))
Miłego dnia :)od giulietka2 February 2021, 11:06
Nie zabrakło - tym razem :) Ale często doprowadzasz mnie do zaniemówienia.
Czy nigdy? Myślę, choć pewności nie mam, że jednak kiedyś... :)
Ty napisałaś piękny wiersz, jak psalm. Żaden nielot nie mógłby temu dorównać. Mogę tylko współistnieć :))Je t'embrasse :)
od giulietka
