Jestem...
Jestem jak ptak i szybuję w przestworzach.
Jestem jak dziecko i biegam boso po łące.
Jestem jak zegar i odmierzam chwile szczęścia.
Jestem jak pogoda i zmieniam się każdego dnia.
Jestem jak płomień i ogrzewam ludzkie serca.
Jestem jak drogowskaz i wskazuję właściwe ścieżki.
Jestem jak strumyk i płynę dokąd tylko zechcę.
Jestem jak skała i trzymam się twardo zasad.
Jestem jak człowiek i czuję się bezbronna...
Jestem jak człowiek i czuję się zagubiona...
Jestem jak człowiek i czuję się bardzo samotna...
18 March 2010, 11:20
Ślicznie napisane...
... ja też taka jestem... tak czuje. Ten wiersz mogę odnieść do siebie :) ale tak ładnie bym tego nie ujęła :)
12 March 2010, 22:27
Zdumiewają mnie wasza słowa, nie spodziwałam się tak ciepłego przyjęcia...dziękuję ślicznie :)
Postaram się nie zawieść...
12 March 2010, 21:26
nie mogę się nie zgodzić z "papiruska"... dobór słów nie wymuszony, lekki .. podsumowanie prawdziwe i smutne zarazem... arcydzieło...:) zachwyt... czekam na dalszą twórczość