Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

Chata w środku lasu

Jest skrzyżowanie dróg tysiąca
gdzie wymieniają się klerycy
doświadczeniami ze swych świątyń,
gdzie twarz zachodzącego słońca
w starej przygląda się miednicy
przy której praczki mówią o tym
jak dobrze jest być człowiekiem...

Gdy pójdziesz dlaej polną drogą
dojdziesz do chaty w centrum lasu,
a w niej i dziwy i sekrety,
które ciebie zadziwić mogą,
jeśliś niegotowy zawczasu.
I powiem ci też - jak brat bratu
jak dobrze jest być człowiekiem...

W chacie tej mieszka dziad borowy
stary, zawzięty i zgorzkniały.
Wierny obrońca kniei, lasów,
a więc jest to innymi słowy,
władyka gęstwin podstarzały.
Lecz on dowiedział się zawczasu
jak dobrze jest być człowiekiem...

Mieszka tam wraz z nim bury kocur -
gęste ma futro, ostre szpony -
co często dyskutuje z Dziadem,
albo też piją coś na umór
i podśpiewując na dwa tony
słyszą wciąż myśl niesioną wiatrem
jak dobrze jest być człowiekiem...

Jest też tam z nimi młoda lady,
smukła jest, zwinna, jak poranek.
Nie jest to jednak Dziada córa,
ale przybyła sama kiedy.
I często plecie sobie wianek
i podśpiewuje piosnkę starą
jak dobrze jest być człowiekiem...

Jeśliś jest prawy i odważny
zajdziesz tam kiedyś - do tej chaty,
by zostać, w niej tam, na kilka dni.
I Dziad naleje ci miód pitny,
I kot ci wytknie twoje wady,
a ta dziewczyna ci przypomni
jak dobrze jest być człowiekiem...

7264 wyświetlenia
104 teksty
6 obserwujących
  • Jacek S.

    14 November 2021, 16:57

    super ;-)