Mechanik nieba

jest pulchny i różowy
chociaż stary jak świat
codziennie
zaraz po południu
na swoim trzykołowym
latającym rowerku
podjeżdża do białych obłoków
odkręca małe pokrywy
reguluje mechanizmy
oliwi kółka zębate
obłoki nie mogą hałasować
piszczeć ani skrzypieć
muszš być ciche
przesuwać się płynnie po niebie
kiedy skończy
wyciera zatłuszczone rączki
o swoje krótkie spodenki
potem zakłada ochronne okulary
i grube rękawice
konserwuje układ chłodzenia słońca
wymienia bezpieczniki piorunów
sprawdza zapasy deszczu
gdy końcu ma przerwę
jedząc kanapkę z dżemem
czyta poezje dla dzieci
ale nie wszystko rozumie