Mur stworzony z bólu II.

Maksymilian nigdy nie dopuszczaj do tego,by takie uczucia obudziły się w Tobie ...będziesz gorszy od tej osoby ,która Cię skrzywdziła .
Lepiej zapomnij i zamknij raz na zawsze wspomnienia ,które wywołują takie myśli , one powoli i systematycznie wypalają całą duszę i w sercu robią ogromne dziury . Po czymś takim ciężko wrócić do ludzi ,do życia...ciężko pokochać drugą osobę .
Jestem po powrocie z tamtych pustych miejsc .

To już minęło Kasiu ,ale i tak czasami pewne rzeczy wracają do nas nie pozwalając oddychać swobodnie...otwieramy się na innych ,chcemy na nowo zacząć żyć ,a ktoś usilnie stara się nam zamknąć przed nosem drzwi na ten nowy świat .
Będzie dobrze ,jestem pełen nadziei ,bliskich i życzliwych ludzi koło siebie ,a to najważniejsze 😊
Najserdeczniejsze pozdrowionka już lecą do Ciebie wieczorową porą 😊🌈🤗🌟

Bardzo pięknie Onejko ubrałaś w słowa ,to co i mnie samemu leży od jakiegoś czasu na duszy .
Dziękuję za życzliwe pochylenie się nad moim wpisem ,pozdrawiam serdecznie 😊

Ból zamyka, chyba trzeba mu pozwolić pożyć , żeby móc go kiedyś bezpiecznie pochować, gdzieś głęboko w zakamarku duszy i otworzyć się wolnym na nowe.

Zamykamy się czasem w swoim bólu i nie dopuszczamy do siebie nikogo.A wystarczy się tylko otworzyć...Mam nadzieję,że to już minęło i teraz już będzie o niebo lepiej
🙂😉 Uściski wielkie 🙂 pozdrawiam Rafale 🙂🌛✨

Coś w Tym jest coś mojego, coś co we mnie drzemie i nie pozwalam się temu obudzić.