jej ciało jest rośliną
zanurzona do połowy w szaropłowym uścisku
jego ramiona nazywa wodą
rozlewają się
ściągając warstwy zielonych sukien
z wygiętej łodygi kręgosłupa

ogród ten
stoi na stole z ciemnych desek
ma krzywe nogi które pragną się zacisnąć
na białej ręce
nie wpuścić światła

dziś
ma być jak tulipan
ten co piętnaście lat
pił przez skórę

płonie
przez usta