Menu
Gildia Pióra na Patronite

Cień

Ja ten cień się nazywa
Który w lustrach przybiera
Moją Twarz?

Poznaję go palcami
wodząc po szkle, co tłucze oczy

I cień udaje, że płacze
Łzy pod skórą chowa krwawe
A ja tylko jak smuga na szkle
Umieram

Ja ten cień się nazywa, co mnie
Zabiera?

Włosami długimi przykrywa
I listy pisze bez słów, a ja
Krzyczę do lustra

Bo szkłem podrapałam usta
Nie – prawdą

Ja ten cień nazywa się?

18 026 wyświetleń
262 teksty
63 obserwujących
  • Verbum

    16 April 2013, 21:36

    Pięknie napisane. Z każdym kolejnym utworem jesteś coraz lepsza. Miło patrzeć na rozwijający się talent.

    Pozdrawiam Serdecznie.

  • 16 April 2013, 08:41

    Luterin, wiem coś o tym, bo choć lustro cienkie, odbicia nie dosięgnę ...
    Dziękuję, Oliwko. Każdy z nas jest największą zagadką dla samego siebie.

    Pozdrawiam :)

  • Ta, co lubi marzyć...

    15 April 2013, 23:09

    Piękny wiersz Ulu...
    Jak często nie jesteśmy w stanie poznać siebie samych.
    Ładny sens, głęboki wiersz.
    Zatrzymujesz na dłużej :)
    Wymaga refleksji...
    Zmusza nawet do niej, bym powiedziała...

    Pięknie, pięknie i jeszcze raz pięknie!

    ~ Oliwka

  • luterin

    15 April 2013, 22:59

    Czasem tak trudno się zgadnąć, rozpoznać, uwierzyć...