Ruda kora policzka jesieni

Jasny płaszcz
spłoszył wypłowiały park
w wijącym się strumyku
zszyty blaskiem
popielatego westchnienia

Rysowałaś się nieśmiałym
wzrokiem
kawowym krokiem
uśmiechem
za którym puszczałem
kaczki po wodzie

Radośnie podawałaś kamienie
liżąc świat wzrokiem
w sercu jesień
czy było pięknie
-?-
nie wiem, ale
dzieliliśmy się stalowymi snami
rzeczywistości.

marka