.....................

Jakże przewrotny czas
naznaczył twoje istnienie,
zmysłem poddańczym i pragnieniem
trawiącym umysł niczym czas.
Wstając świtem bladym zbieram
gesty na piasku rozwiane.
kiedy z oczu opaska się zsunie
pachnąc narracją złudzeń.
W obliczu snu zwykłego
i tego wiecznego
poznaję głód życia,
czasem w błędnej losu diagnozie.
Teraz popłynę w rejs ostatni
by zabrać cię w pożegnalną podróż
by klejnot przyjażni
ofiarować tylko tobie...