resztki życia

Jak zastygła lawa u podnóża krateru
Tak we mnie zastygło pragnienie
Nieokreślone
Tej wiosny znowu nie przyszedłeś
Nie utuliłeś
Nie oddałeś nic z siebie
Niemożność ogarnia cały nasz świat

Zatopiona w myślach
z tlącym się jeszcze żarem jak z ogniska
w centrum skamieniałego serca
Czekam jeszcze
na nie naszej ławeczce
Bez przeznaczenia
Nim błękit nieba odbity w moich oczach
Wyblaknie na zawsze
Daruj mi choć jeden pocałunek
Jak tchnienie nowego życia
Nim świat ten zgaśnie dla nas na wieki…