Menu
Gildia Pióra na Patronite

nie pytaj

jak płaszcz na me ramiona
osnuło się niebo
przeszyte hukiem śmierci
od deszczu po wiatr
nie pytaj mnie gdzie miłość odeszła
dlaczego
tak dziwnie Bóg urządził
ten nasz słodki
świat

nie pytaj mnie o radość
która gdzieś pod płotem
w ramionach zwierzęcenia ciężkie łzy wylewa
nie myśląc co jest teraz
a co wzejdzie potem
gdy kamień zacznie w smutku
uczyć się pacierza

głos tylko ciepłym rankiem
zapyta o życie
by jak bezpańskie echo uderzyć o skalę
miałeś w swych dłoniach przyszłość
beztroski człowieku
psułeś
powoli coś tak
doskonałe

43 927 wyświetleń
511 tekstów
16 obserwujących
  • Cris

    20 February 2017, 18:14

    świetny
    pozdrawiam