Moja Anielica
Jak żem cię kochał
moja anielico
tyś chyba nie wiesz
nie wie i świat
Jakżem cię kochał
twą duszę i lico
tyś chyba nie wiesz
nie wiesz bo jak
Lecz już nie kocham
ma anielico
twych bladych dłoni
i skrzydeł twych piór
Ja już nie kocham
boś ty diablicą
najgorszą z najgorszych
diabła cór
Jak prosty anioł
kochać chciałem
myślałem żem spotkał
największy cud
Myślałem żeś ty piękna
i duszą i ciałem
i że ciebie w nagrodę
zesłał mi Bóg
Lecz tyś nie cudem
i nagrodą żadną
tyś wysłanniczką
boga zła
Ty żeś mi zabrała
duszę i ciało
serce wyrwałaś
diablico ma
Bez serca zostałem
więc kochać mam jak
lecz pamiętaj
że kiedyś kochałem
jednego anioła
co sługą jest zła
3 July 2015, 21:05
Teraz rozumiem, że to nie Ty jesteś tym podmiotem lirycznym, a z początku tak to odebrałam, Bo w odróżnieniu od Ciebie i innych autorów ja piszę wiersze, gdzie sama występuję w roli i autora i podmiotu lirycznego, i jednocześnie - jednego z autorów, Pozdrawiam Cię, Dziękuję za śliczne wiersze!
3 July 2015, 13:08
Jolanto...
Jestem dziewczyną ;)
Podmiot liryczny mógł kochać diablicę, ponieważ diabeł charakteryzuje się w swej działalności przebiegłością. Co sprawiło, że z początku jego wybranka była iście boską istotą. Taką rolę odgrywała. W efekcie robiła to z szatańskich powodów (tu się już nie będę wgłębiać w temat ;). A nazwanie jej anielicą jest zupełnie na miejscu. Bo diabeł, to przecież upadły anioł, który wystąpił przeciw Bogu i został strącony do czeluści piekielnych. Więc diablica=anielica ;)
Ale cieszę się, iż wiersz Ci się podoba.
Życzę Tobie udanego dnia! :)2 July 2015, 20:19
Wiersz piękny, lecz pełen bólu! Nie wierzę jednak, że mogłeś kochać sługę zła! Bo poeci - to ludzie wrażliwi na piękno i dobro! Więc nie mogła ona być sługą zła!
