jak za­pach bez aromatu, jak
złoty pył na wiet­rze rozdmuchany,

jak piórko ptasie, które kołuje
pi­kując w dół siłą bezładu,,,

jak po­ran­na mgła, która snu­je się
przez sady jak myśl o To­bie…
sza­lona i namiętna, tak żyję
bez tchu, bez snu, bez og­nia i 
czaru tak so­bie żyję,,,tak sobie.