Jak chory pies

Jak chory pies

Ten człowiek
Jak chory pies
Ma słowo niczym zęby

Rozmowa kończy się puentą
Której nie warto powtarzać

Brakuje wytchnienia
Wycieczki nad rzekę
Przez zborze

I szczerej rozmowy
Głaszcząc lekko
Dojrzałe już kłosy

Głębokiego oddechu
Ludzkiego westchnienia
Co niczym woda do chrztu
Zmywa balast istnienia