Miasto gasnących księżyców
Znów idę przez zaklętych miast ciszę
mgła rozbija się o szkielety domów
zatopione okręty snów
pod powiekami okiennic kołyszę
Podążam za znajomą melodią
na pamięć serca
w rytm kroków
i wiem już
odnajdę cię na moście aniołów
z płonącą w ręku pochodnią
czekającego na słońce
w alei wygasłych lampionów
24 August 2013, 15:57
A mnie się czasem wydaje, że już tylko cieniem pióra... ;)
Alice, Gerard, dziękuję, że ciągle tu zaglądacie.
Pozdrawionka:)
24 August 2013, 11:51
Cieszę się, że zdołał oczarować Twój zmysł piękna, Aniu;)
Tomku, myślę, że nieźle Ci wyszło owo utożsamianie po omacku;)
Dziękuję za opinie i pozdrawiam ciepło, miłego wakacyjnego popołudnia;)
24 August 2013, 11:29
Bardzo fajne,
utożsamiło by się z odbiorcą bardziej, gdyby tylko udało się mu idąc nocą, czytać sobie..
Pamiętam sporo, kojarzę wiele, środki wyrazu docierają..
podoba się i tyle ;)