mgnienie

iskrą życia na ziemię opada
wola istnienia

po drodze spotyka anioła
otoczona pajęczyną troski
rozpala wnętrze człowieka

tchnięty do życia
chłodem zmarzniętego świata
łaknie uczyć się czułości

ocierać z łez zziębnięte policzki
otwierać oczy na szept przeźroczysty

pragnieniem na miarę stwórcy
dotykając kamieni
powoływać człowieka

zapierać dech
na cudzym ramieniu
rozciągać nić nadziei

pomiędzy trwaj a zagaśnij
sztandarem powiewa
miłość człowiecza