Idę by nacieszyć oczy
pięknem żółto-zielonym
w porannej rosie skąpanym

Idę by kwiatom zawilca
utorować pewną przyszłość
w zaschniętym listku przemijania

Idę aby splątanej tarninie
powiedzieć-dzień dobry
kiedy tylko w biel jest ubrana

Zawsze wtedy jej nagie płatki
rozświetlają zbutwiały zakręt
za rogiem zapomnianej wiary

Idę i nie wrócę już więcej
nawet wtedy -kiedy wiosna
odsłoni mroczne przestrzenie