idąc,
patrząc na cmentarne aleje
widzę twoje niebiańskie oblicze.

stoisz bezpańska, o nielicznych piegach
i tych zgrabnych oczkach.

nie odchodź, w kraj gdzie diabli
na parawanach noszą

siedź, tu obok.

bo miłość jak kartofel,
częściej wsiąka potrzebności.