RODZINA

Idą prowincjonalnym chodnikiem cudowni
Jak pochód słońca przez nieboskłon
Jest niedziela idą na sumę do kościoła
On mężczyzna mąż ojciec
Ona kobieta żona matka
W jednej dłoni trzymają dłoń swojego synka
Unoszą go w górę a on szybuje
Jak Pan Jezus z dłoni księdza
Do ich serc
Weseli szczęśliwi uśmiechnięci
Wołają hopsa hopsa hopsa
Synek jest przeszczęśliwy w ich
Opiekuńczych serdecznych dłoniach
I wie że zaraz ukocha go Bóg w świątyni
Zaraz przytulą go Aniołki
Dozna szczęścia nad szczęście
Dziękując powie Aniele Boży...
Podejdzie do obrazu ucałuje Panienkę w stópki
A potem będzie tęsknie wyczekiwał niedzieli
Kiedy znowu z rodzicami pójdzie
Brukiem chodnika do Bozi
W szpalerze dumnych kolorowych malw i floksów