My w marcu 2020

I znowu historia przyspieszyła
A my w niej
Idziemy i zatrzymujemy
Zwyczajnie boimy
Dotyka nas ręka nieznana
Chłód
Przejmuje
Żart śmieszno i straszno
Potrzeba nam pokoju ducha
Będzie za dużo czasu
By ochłonąć
Więc pędzimy
Nie wiem dokąd
Nic nie wiemy